Het nieuwe jaar begint met veel geknal in het centrum van de Lemmer. Ik maak het niet laat, het is niet verstandig de dag voor oud en nieuw te diep in het glaasje te kijken. Het zal één van die jeugdjaren worden, die je nooit vergeet. Liefde, vriendschap, muziek, vakantie, sport en schooldrama, en dat allemaal overgoten met grote hoeveelheden alcohol, vormen dit jaar de rode draad. Maar laten we maar gewoon bij het begin beginnen. De eerste dagen van dit jaar breng ik hoofdzakelijk door met Jacob Visser, waarbij we de bezigheden afwisselend bij hem of bij mij thuis houden, spelletjes doen of door de Lemmer fietsen.

Lemmer is er ook nu niet in geslaagd de 10.000 inwoners te halen en is blijven steken op 9585 inwoners. Een deel van de rotonde bij Joure is nu gereed, die aansluit op de A50 vanaf Lemmer, die in juni zal worden geopend voor het verkeer. Ik hoor op trainen dat Hielke Soeten en ik met het eerste elftal mee gaan voor een oefenwedstrijd. Het slechte weer maakt het debuut onmogelijk. Ik heb het drumstel met een extra bekken uitgebreid. Bert Meester en ik gaan bij pastoor Altenburg langs om te vragen of we niet in “Ûs Thûs” mogen oefenen met de band, maar helaas dat gaat ook niet door.

Ik werk uiteraard nog bij de PTT en het is zaterdags reuze gezellig, met samenzang en het vertellen van sterke verhalen. Oudgedienden zoals Durk Reijenga, Herre van Brug, Beersma en ook enkele collega’s uit Oosterzee, Echten, en Echtenerbrug zijn aanwezig waar onder Siebe Hepkema, en de jonge honden Sjoerd Coehoorn, Tjitte de Boer, Yrde Nijholt en Lubbert de Nekker. Mijn route is nog steeds Bantega, die ik met veel plezier afwerk. Ook nog regelmatig koffie drinkend bij Frou van der Meer, die misschien al werkt aan haar boek over het leven en werken in Bantega. Er wordt gewerkt aan het makkelijker maken van het rondbrengen van de post. Dat zal zeker op de route die ik heb, merkbaar worden. Er zullen zogenaamde buitenbussen worden geplaatst, als woningen meer dan 10 meter van de openbare weg liggen. En dat zijn er op mijn route nog al wat. Op mijn route kwamen zelfs verzamelplaatsen van bussen zodat ik bijvoorbeeld niet meer het Buitendijksveld in hoefde maar bovenop de zeedijk alle post in de bussen kon doen. Nadeel was, dat je minder contact met de mensen had en ik dus mijn praatje met boer Boschma moest missen, maar voordeel was dat ik ook grotendeels verlost was van het honden probleem.

We gaan voortaan met de auto naar school, scheelt toch mooi een half uur later van bed. Door verschillende lesroosters moet ik echter wel terug naar Lemmer liften. Met de cijfers gaat het op dit moment redelijk. Er is een actie voor Botswana en een ieder is verplicht vijf koeken te verkopen. Ik heb weinig zin om langs de deuren te lopen leuren, en eet ze zelf maar op. Met de band nemen we nu nummers op en in het weekend dat Jappie van Dijk en Atje Keulen-Deelstra Nederlands kampioen op de schaats worden, maak ik in een oefenwedstrijd tegen GAVC uit Grouw mijn debuut in Lemmer 1, wel op een voor mij vreemde plaats, rechts half, maar toch. Niet lang hierna speel ik al mijn tweede wedstrijd, hoewel die minder succesvol is, in een redelijk geïmproviseerd in elkaar gedraaid Lemmer 1 mag ik samen met Peter de Lange, 10 minuten voor tijd invallen als we met 3-2 voor staan tegen Trynwâlden. We verliezen met 4-3.

In Lemmer gebeurt het nodige, restaurant “Het Hoekje” verbouwt en krijgt nu op de boven verdieping naast de nieuwe keuken ook een bar. Het nieuwe zwembad aan de Albert Koopmanstraat krijgt na een groots opgezette prijsvraag zijn naam. Vele Lemsters hadden meegedaan maar de raadsleden vonden de namen toch niet zo. Een raadslid kwam met het voorstel “Sudersé” en dat wordt de nieuwe naam.

Op de valreep van januari gaat het Duitse Viking-bungalowdorp langs het IJsselmeer, bij een miljoenen transactie over in handen van de Nederlandse Verzekeringsmaatschappij Ennia. Het dorp zal op dezelfde voet worden voortgezet, echter de naam zal worden gewijzigd in “Iselmar”. Zo wordt het water waaraan Lemmer is gelegen, tweemaal benoemd voor projecten binnen het dorp. Van het geld dat de heer Falck aan deze transactie over heeft gehouden, steekt hij drie ton in de verbouwing en uitbreiding van de in zijn bezit zijnde bar-dancing “Het Anker” aan de Schulpen. Hier zal ook een “Steakhouse” worden gecreëerd, waartoe de aangrenzende apotheek is aangekocht.

Op de Christelijke LTS vindt een directie wissel plaats, de heer van Asselt vertrekt en wordt opgevolgd door de heer P. Busman. Het voetballen, begint weer en met Lemmer 1A verliezen we met 1-3 thuis van Olyphia uit Noordwolde. Een slechte wedstrijd van mij na weer es een avond door zakken met mijn vrienden. Op school gaat het al weer slechter en als we op een dag terug rijden naar Lemmer en het stort regent, zullen ze mij wel even thuis afzetten. Op de Rondweg, bij de toenmalige afslag naar de Flevostraat staan we voorgesorteerd als we van achteren worden aangereden door de koster van de Gereformeerde kerk, de heer Kortstra, die door de beslagen ramen in zijn auto niet goed kon zien wat er voor hem gebeurde. We komen er redelijk goed van af. Een paar van ons klagen nog een paar dagen over nekpijn, de vader van de heer Kortstra lijkt zwaarder gewond, hij is met zijn hoofd door de voorruit gegaan en zijn pet hangt nog in de ruit, een kleine snee in zijn voorhoofd zorgt voor zoveel bloed dat het erger lijkt dan dat het is. Conclusie, toch nog kletsnat thuis. Dat wordt een tijdje geen autovervoer. En dat is met het slechte weer, hagel en sneeuw, waar ik ook met mijn zaterdag ochtend werk bij de PTT last van heb, niet leuk.

We vragen ook bij “Het Baken” of we daar mogen oefenen en ook dat wordt hem niet. Ook het vinden van een goede zanger is een probleem. We bezoeken een boerderij in de Noord Oost Polder maar zouden daar pas in juni in kunnen, we bellen met de heer Gort voor het Nutsgebouw en krijgen een tip over een boerderij in het Lemstervaart die van de gemeente is en waar de heer Aikens woont met zijn gezin.

Mem gaat naar het ziekenhuis om een plekje op de arm te laten weghalen, wat misschien huidkanker is. Ga na schooltijd even op bezoek en rijdt met Jelle van Zurk mee terug naar Lemmer. Na een week komt ze pas weer thuis op de verjaardag van Sake mijn broer. Bloemetje gekocht en als ik thuis kom de hele boel in paniek. De dag ervoor had ik mijn broer Wieger in Joure “gebeld” om te zeggen dat mem weer thuis zou komen. Ik kreeg geen gehoor en besloot in de gang een toneelstukje op te voeren, dat ik wel aan het bellen was. Mijn vader, die in de woonkamer zat, trapte er natuurlijk in. Vertelde hem later duidelijk dat ik niet had gebeld, maar denk dat het toneelstukje te overtuigend was geweest, want hij had niet gebeld met Joure. Dus mijn broer Wieger en zijn vrouw stonden ‘s middags met een bloemetje voor niets in het ziekenhuis in Sneek en waren daar niet zo erg over te spreken, zelf maar met Joure gebeld en de boel uitgelegd.

De gemeenteraad besluit om de groei van de recreatie af te remmen. Het gebied tussen Zijlroede en Brekkenweg is nog in ontwikkeling en wijziging van het bestemmingsplan ten aanzien van het natuurgebied en vogelreservaat van de zogenaamde “Kleine Brekken”, dat grenst aan het caravanpark van Frans de Witte, wil men nog niet zodanig aanpassen om ook daar binnen te dringen. Wederom is er strijd over de afbraak van een oud stukje Lemmer, ditmaal betreft het de Tuinstraat en Pottebakkerssteeg. Uit oogpunt van volksgezondheid en volkshuisvesting bezien, voldoen de oude woninkjes niet meer aan de eisen der tijd. De raad heeft het druk, de raad verzoekt de sportraad Lemsterland een onderzoek in te stellen naar de wenselijkheid en mogelijkheid tot het bouwen van een sporthal in Lemmer.

Een ander heikel punt is de verplaatsing van de Lemsoos vanuit het op instorten staande gebouw in het Achterom naar de voormalige tabaksfabriek aan de Langestreek. Een meerderheid van het college van B. en W. komt met het voorstel om dit te laten doorgaan. Een week later is de raadsvergadering in dorpshuis de Helling, dit wegens enorme publieke belangstelling. Eind maart valt in de raad het besluit om de Lemsoos toch in de tabaksfabriek onder te brengen, ondanks nog vele bedenkingen tegen het voorstel, ziet men ook geen andere praktische oplossingen. Hiermee wordt voorkomen dat de jeugdsoos anders gedoemd was te verdwijnen.

Op school ging alles zijn gewone gangetje, ik studeer wel, maar behaal geen resultaten. We gingen gelukkig na het ongeluk weer met de auto naar school en de kievieten kwamen terug, dus begon het Friese bloed weer te brûzen. Wel wordt de raaptijd ingekort van 19 naar 13 april. Hoe ging het met Bantam Cock? We oefenden veel. Er werd gezocht naar een versterker voor Jan Coehoorn. Via de Telegraaf gevonden in Amsterdam. We gingen in de Mercedes van Jan Coehoorn zijn vader met zijn zuster als chauffeur, op een zaterdag middag naar Amsterdam Osdorp. Evert Wind en ik waren naast Jan Coehoorn de andere passagiers. Het was al donker toen we in Amsterdam arriveerden. Na grondige bestudering van de versterker door technisch man Evert Wind, werd besloten tot de aankoop. Na koffie met koek en heel wat gewurm om de versterker via de smalle trappen van de bovenwoning in de auto te krijgen ging het ditmaal via de Afsluitdijk terug naar Lemmer. Er vonden ook diverse wisselingen plaats, Appie Coehoorn verliet de band en Evert Wind zou gitaar leren spelen. We gingen driftig door met oefenen en ik werkte de zaterdag morgen nog steeds bij de PTT. Niet alleen om mijn drumstel aan Jan Coehoorn zijn moeder af te betalen, maar ook om lp’s te kopen en te kunnen uitgaan, waarbij bar “Napoleon” onze voorkeur genoot.

Op de hoek van de Riensingel en de Rondweg, wordt een nieuwe weegbrug in gebruik genomen, ter vervanging van de ongeveer 30 jaar oude weegbrug aan de Sluisweg. Waar deze gedurende de bietencampagnes bijzonder nuttig werk heeft verricht. Daarnaast maken de gemeente, houthandel Groot en transportbedrijf Kuipers veelvuldig gebruik van de weegbrug. Tevens wordt er gestart met de bouw van een rioolgemaal aan de Flevostraat op de hoek met de Rondweg. Daar waar wij in onze jeugdjaren veel speelden in de daar aanwezige bosschages van het park. Dit gemaal zal in de toekomst het Lemster rioolwater naar een nieuw te bouwen rioolzuiveringsinstallatie moeten pompen. Deze rioolzuiveringsinstallatie is gepland in de omgeving van de voormalige boerderij van Prins, thans eigendom van de heer J. Kramer. Daarmee komt het pompen van het rioolwater naar “Het Dok” tot het verleden te behoren. Naar verwachting zal de persleiding en de rioolzuiveringsinstallatie in 1976 kunnen worden aangelegd.

De raad van Lemsterland doet eind maart een principe-uitspraak om in het nu nog ongerepte stuk natuurgebied “De Aap” ook wel genoemd “Lemsterhoek” en gelegen voorbij de Prinses Margrietsluizen aan het IJsselmeer, een nieuw buitengaats industrie terrein aan te leggen. Alleen de heer D. Reijenga acht het belang van de natuur groter dan de andere raadsleden die meer oog hebben voor financiële en economische voordelen voor Lemsterland.

In het Lemstervaart is het in maart, het onderwijs dat de grote winnaar is, kort na elkaar kunnen daar twee moderne nieuwe basisscholen in gebruik worden genomen. Het zijn de Christelijke “Prinses Beatrix” school en de Openbare basisschool “de Meerpaal”. Hiermee is het heen en weer brengen van de kinderen naar het oude deel van Lemmer voorbij. Dit zal voor veel ouders tot grote opluchting hebben geleid. Elke dag weer de heuvel over, met kind voor en/of achterop de fiets valt niet mee. Hiermede worden de oude gebouwen in het oude centrum en niet voorzien van alle moderne mogelijkheden, ontlast van een teveel aan kinderen.

Ik ben al wel regelmatig in de weilanden te vinden, maar vind nog geen eieren. Het is Jacob Duiker die in de omgeving van Tacozijl, op 23 maart het eerste kievitsei van de gemeente Lemsterland vindt. Hij krijgt hiervoor naast de gebruikelijke gemeentelijke oorkonde, ook de wisselbeker van de Lemster Vogelwacht.

Tegen het eind van de maand vonden er nog 2 belangrijke wissels plaats in de band. Evert Wind werd onze technische man en voor hem kwam gitarist Roelof de Haan in de groep en met hem Jan Vink, die daarmee het nijpende zang probleem oploste. Probleem was echter nog het vinden van een geschikte oefen ruimte. Na de nodige informatie en gesprekken met de heren Koffeman en Faber van de gemeente en Aikens, de bewoner van een gemeentelijke boerderij in het Lemstervaart, konden we daar van start. De band was op dat moment zo belangrijk voor mij dat ik voorstellen om in Lemmer 1 te gaan voetballen voor als nog afsloeg, om zondag middag te kunnen blijven oefenen. Wel voetbalde ik nog in de Lemmer 1A en dat ging vrij aardig, vandaar waarschijnlijk ook de belangstelling. We speelden thuis een keer 1-1 gelijk en wonnen uit bij Stanfries uit Appelscha met 0-3.

Belangrijker voor de vv Lemmer was echter het feit dat de vereniging op 23 maart, vijftig jaar bestond. Door een gebrek aan financiële middelen, die waren gebruikt om nieuwe kleedkamers, kantine en ballenhok te bouwen, werd het een sobere jubileumviering. Met toespraken namens de KNVB door de heer JW Veldkamp en namens de FVB door de heer mr. A. v.d. Werf, die de heren M. Gebben, W. Verbeek en H. Haveman wegens langdurige trouwe dienst, voorzag van de FVB-speld, een speciaal moment was toch wel dat burgemeester Faber, de heer Koert de Vries de zilveren eremedaille in de orde van Oranje Nassau op spelde. Er was een speciale uitgave van het “Oosthoekje” waarin heden en verleden aan bod kwam. En de Lemsters kennende werd het na het officiële gedeelte, toch nog bere gezellig. Er werd een revue (samen gesteld door de oud leden H. Duim en A. de Boer) opgevoerd waarin de geschiedenis ruim aan bod kwam en dat door een twintigtal leden werd opgevoerd, doorspekt met de nodige humor. Na de revue was er nog dansen op de muziek van de Beljons.

Zo begint de maand april met voor mij het vinden van mijn eerste kievitsei dit jaar en wel vlak bij het nieuwe kerkhof, gelegen tussen de Straatweg en de Tramweg. Er is tevens paasvakantie zodat ik veelvuldig in de landerijen tussen Lemmer en Follega ben te vinden, alleen of met Hielke Soeten of zo nu en dan eens met mijn vader. Het is slecht weer en het schip van Radio Veronica slaat los van zijn ankers en belandt onder groot bekijks op het strand van Scheveningen.

Ook hebben Jan Coehoorn en ik in de boerderij van Aikens op de deel een hok getimmerd waar we onze instrumenten en andere spullen in konden opslaan zodat we ze niet steeds mee hoefden te slepen naar huis. Aikens was wat dat betreft ons zeer behulpzaam en leverde het grootste deel van het benodigde hout. Elke zaterdag en als het uitkwam ook de zondag middag oefenden we op de deel staand als op een echt podium en we gingen met sprongen vooruit, ook omdat met Jan Vink erbij er veel meer mogelijkheden ontstonden door de goede zang. Geregeld stonden er ook mensen onderin de schuur naar ons te kijken. Onze naam kreeg natuurlijk meer bekendheid en we kregen aanbiedingen om te komen spelen. We achtten ons daartoe echter nog niet goed genoeg.

Het paasrapport zag er niet al te best uit, de algemene vakken gingen nog wel maar de wiskunde en de elektronisch gerelateerde vakken waren zwaar knudde. Het leven ging natuurlijk wel gewoon door en na de vakantie werd er toegewerkt naar het overgangsrapport. Of was het alleen “rapport”, want “overgang” leek wel erg ver weg.

In de Schans openen Johan Bijlholt en Jan Friso koffiebar “Brune” een soort bruin café met alleen koffie, thee en frisdranken. Een gezellig achtergrond muziekje en eventueel diverse belegde broodjes, zullen ongetwijfeld een grote aantrekkingskracht op de jeugd uitoefenen. Ik kom hier nooit, wij zijn meer georiënteerd op de alcohol. We bleven ook met de A-junioren bij het voetbal bovenin meedraaien, maar waren voor het kampioenschap al te ver achterop geraakt. We wonnen thuis van ONB uit Drachten met 2-1, verloren uit kansloos met 5-1 van Joure. Het einde van de competities wordt bereikt en zowel Lemmer 1 als CVVO 1 maken zich op voor een beslissing wedstrijd, Lemmer met als inzet promotie naar de 2e klasse en CVVO naar de 3e klasse van de KNVB. Lemmer gaat in Drachten met 2-1 ten onder tegen Dokkum en zal het nog een jaar in de derde klasse moeten doen.

Bij CVVO wordt de beslissing tegen QVC uit Stavoren op een andere manier bereikt, en wel achter de bestuurstafel van de KNVB. Nadat in eerste instantie het beslissingsduel werd uitgesteld, bleek CVVO in hun laatste wedstrijd twee ongerechtigde spelers te hebben opgesteld. CVVO dacht dat de spelers door niet mee te doen in een wedstrijd tegen buurtgenoot Delfstrahuizen, de schorsing hadden uitgezeten. Doch die betreffende wedstrijd, werd door zowel Delfstrahuizen als de KNVB, als vriendschappelijk aangemerkt en kon dus geen schorsing opheffen en zo werd QVC tot kampioen verklaart en promoveerde naar de derde klasse.

Een nieuw fenomeen doet zijn intrede in Lemmer. Lemmer heeft sinds kort een Majorette groep, “De Lemmaco’s”. Een dertigtal meisjes hebben zich eind deze maand voorgesteld aan het Lemster publiek, begeleidt door de muziekverenigingen en de drumband werd een muzikale wandeling door de Lemmer gehouden.

Ik ben al 1 jaar in dienst van de PTT. Ik heb nog steeds dezelfde route Bantega en dat bevalt me prima. Plus dat ik nu opslag krijg. Wederom is er een grote brand in Lemmer. Ditmaal brand op 6 mei, de boerderij van aannemer A.H. Visser, die gebruikt wordt als houtopslag, brand door een exploderende oliekachel volledig af. Omliggende panden moesten door de brandweer nat worden gehouden. Curieuze bijkomstigheid was, dat de boerderij die al jaren lang niet meer bewoond was, daarvoor werd bewoond door de oudste firmant van het bouwbedrijf, de toenmalige brandweercommandant A.H. Visser. Aan de geblakerde muur van het voorhuis hing nog steeds het bordje “brandmelding”.

Op school ging de chaos verder en was er feitelijk niet veel meer te redden. Ik bereidde mijn ouders dan ook al vast voor op het onvermijdelijke, het blijven zitten, voor het eerst van mijn leven. Ik bleef wel braaf mijn huiswerk maken als ondergrond voor het jaar erna. De band begon nu pas goed te draaien en we oefenden regelmatig en gedisciplineerd. Wel werden er nu tassen vol met végé bier meegenomen naar onze oefenplek, we kwamen immers toch bij de winkel langs, onderaan het “viaduct”, die natuurlijk gretig aftrek vonden bij de bandleden, maar ook bij buurlieden die eens kwamen kijken, of aan het werk waren aan hun bootje dat in de schuur was opgeslagen en die ons toch lieten begaan ondanks het lawaai. Zo kwam er ook eens op een zaterdag middag een jongeman uit de Brekkenpolder langs, die ons vroeg of we niet een bepaald Fries nummer wilden spelen, zodat hij dat kon opnemen om het mee te zenden bij een z.g. gesproken brief aan het programma van Adje Bouma van Radio Veronica. Dat leek ons natuurlijk ook wel wat. We hebben er de hele middag op geoefend, maar daar bleef het dan ook bij, ik denk dat de betreffende jongeman ons niet serieus genoeg vond. Wel reclame zouden we zelf wel maken. Ik maakte een mal voor het bedrukken van een T-shirt met onze band naam. Dat lukte wonderwel.

De vrijdag en zaterdag avonden werden nu afwisselend doorgebracht in bar “Napoleon” of de nieuw geopende bar “De Viking”. De omzet van het bier bleef hetzelfde. Ik besteedde weinig aandacht aan de meisjes en zelfs het voetbal had ondanks dat we 3e werden in de competitie, onder mijn aandacht voor de band te lijden. De Viking was op 23 mei geopend en bevatte naast een grote bar-dancing ook een cafetaria en een steakhouse. Niet alleen het gemeentebestuur was blij, ook wij waren dat. Ajax wint voor de derde maal op rij de Europacup 1, door een 1-0 overwinning op Juventus uit Italië. En wij bezoeken de Hobo String Band in de Helling.

Al in begin juni gaan er de geruchten dat de v.v. Lemmer zich danig zal versterken voor het komende voetbal seizoen, van de vv Sneek komen H. Hofstra en D. ten Cate over, van vv LSC, J. Orsel en van vv Emmeloord, H. Woud. De spoeling wordt dun voor jeugdige Lemsters om door te breken in het eerste elftal. In de voormalige bakkerswinkel van H. Haveman aan het B.K. plein, opent Tom Coehoorn een nieuwe modeboetiek “ToJa”. Jarenlang zal ik mijn spijkerbroeken en andere mode kleding bij “ToJa” kopen. Het merk “Lee” had ik altijd en Tom wist ook altijd wel, welke broekmaat ik had. Wij hadden allebei, in verhouding vrij korte, doch stevige benen.

Begin juni hebben we alweer vakantie, Pinkster vakantie, we oefenden weer keihard, misschien wel te hard, want we kregen te horen dat we de boerderij moesten verlaten, omdat we teveel lawaai maakten voor de buurt, nou ja de buurt? Eén miezerig zuurtje van een gemeente ambtenaar, die een lijst met handtekeningen had verzameld. Omdat hij uitgerekend op de zaterdag middag moest studeren in plaats van met zijn vrouw en kinderen leuke dingen te gaan doen. Op deze manier kregen we 2x  burgemeester Faber met de heer Aikens op bezoek. Zij vonden de muziek wel goed, maar inderdaad te luid. We hebben nog geprobeerd de zaak te redden door in de voormalige melkers ruimte te gaan spelen, maar het haalde jammer genoeg niets uit. De boerderij was ook niet geïsoleerd natuurlijk. Zo haalden we op een zaterdag ochtend onze spullen uit de boerderij en brachten we die voor opslag naar Jan Coehoorn zijn huis. Er gloorde nog een klein lichtpuntje, er werd op de openbare Mavo afscheid genomen van 2 leerkrachten, de heren C. Hart en S. Maat. Op deze avond sprak ik met Janna de Jong van de Hopweg en spraken we over eventueel oefenen bij haar vader in de schuur. We zijn er éénmaal wezen kijken en waren wel enthousiast, maar het is er nooit van gekomen.

Van de MTS uit hadden we dit jaar sportdag in Assen en ik was weer verkozen in het school elftal voor het voetbal. We wonnen de beker en ik maakte drie doelpunten die dag. In de andere sporten werden er helaas te weinig punten verzameld om de “totale” wisselbeker te winnen, dat was natuurlijk jammer. Op de terug weg nog aangestoken en onze beker gevuld met Berenburg en proosten natuurlijk Daarna nog aan het bier en zingend de bus weer in. Vlak hierna begonnen de tentamens van 4 t/m 15 juni elke dag 2 vakken en ’s middags vrij. Dat was soms pezen om zo snel mogelijk weer buiten te staan om niet te lang te hoeven wachten om terug naar huis te kunnen gaan. Heb ze overigens wel redelijk gemaakt, maar stond al te slecht om het nog recht te trekken. Ik kreeg dan ook halverwege deze maand bericht dat ik was blijven zitten. Direct nadat de school vakantie begon ben ik weer samen met mijn buurjongen Jan Koehoorn, bij boer Burger aan de Lemsterweg, in de bollen gaan werken. Eerst helpen de bollenschuur te vergroten, muren er uit slaan en meer van dat zware werk. Daarna het land weer op om de bloembollen te gaan rooien. Het was weer gezellig en het verdiende redelijk.

De Rijksweg 50, het stuk Lemmer-Joure door het Tjeukemeer, wordt officieel geopend. Vele gasten zijn aanwezig op de verbinding van het Westen met het Noorden, door een mooi stuk natuur. Ondanks dat er natuurlijk een aanslag is gepleegd op natuur en vogelwereld is het ook een droom die werkelijkheid wordt. Immers een dergelijke verbinding was hard nodig om niet nog verder bij het Westen achterop te raken. In 1959 was reeds besloten tot deze weg en zou misschien met de huidige inzichten (zoals behoud landbouwgrond tegenover natuur) nu niet op deze manier zijn aangelegd. Maar een mooiere manier van binnen komen in de provincie Friesland, is over de weg nauwelijks denkbaar. Dat het hier en daar nog wel eens zal botsen tussen recreatie en wegverkeer, zal van de Lemster brugwachter en onze buurman in de Urkerstraat, de heer Ynte Kingma, nog de nodige diplomatie vergen, wanneer auto’s of boten voorrang gaan krijgen. Op dezelfde dag als de opening, gaat de aanleg van het zeventien kilometer lange stuk Rijksweg Emmeloord-Lemmer van start. Dit deel van de snelweg wordt nu versneld ten uitvoer gebracht, want het stond oorspronkelijk gepland voor 1976-1980.

Zo kabbelde deze maand naar zijn einde en werd het 22 juni de dag dat mijn broer Jelle trouwde met zijn Hessie Struikmans. Het was deze dag ontzettend mooi zonnig weer. ’s Morgens met de bus naar Sneek, met auto’s naar het gemeentehuis in Sneek. ’s Middags nog even in Sneek gewandeld en ’s avond receptie in een zaal boven Amecitia. Dezelfde waarin ik mijn Mulo examen had gedaan. Ik was heel wat van plan, maar het liep weer eens anders, ik moest met het gastenboek bij de deur zitten, en zo had ik het niet in mijn hoofd gehad. Wel genoeg bier maar verder weinig beleefd. Mijn nicht en neef, Janke en Yke Bakker, hebben de hele avond bij mij gezeten. ’s Avond s met z’n allen in een busje terug naar Lemmer, toch nog mooi aangeschoten op bed. De volgende ochtend evenwel weer paraat bij de PTT. De week erop weer de bollen in.

En na een week in de bollen werken wordt het 29 juni en hebben we wederom een feestdag in de familie. Ditmaal is het mijn broer Sake die trouwt met Annie Boschma. Wederom is het ontzettend mooi weer en op deze dag mocht ik met de fotograaf Werner meelopen en met Sake zijn fototoestel foto’s maken van de trouwerij. Veel gelachen, ook met Jan Boschma, de broer van Annie, met zijn oude foto toestel. ’s Avonds ontzettend groot feest in  de zaal van “Het Baken” achter de Gereformeerde kerk en natuurlijk grote hoeveelheden bier. Mocht zelfs nog even drummen op het drumstel van de Beljons, ging natuurlijk aangeschoten niet zo best. Aan het eind van de avond kwamen er 2 meisjes bij mij zitten die ook in de gezinsverzorging bij Annie werkten. Wat zitten praten en met z’n drieën naar buiten, daar sloot Jan Boschma zich bij ons aan. We wilden nog even een afzakkertje halen in “Napoleon”. Dat hebben we echter nooit gehaald, één van de meisjes werd beroerd en moest overgeven. Het kostte ons nog wat moeite om hen beide duidelijk te maken dat zij op deze manier dat hele stuk naar Buitendijksveld niet op hun brommertje en fiets konden rijden. Dus gingen de brommer en de fiets bij Jan Boschma achter in de auto en we brachten hen weg. Daar nog even met de meisjes staan praten en zij waren blij dat ze veilig thuis waren, wij zijn ten slotte, ondanks de hoeveelheid alcohol ook veilig weer thuis gekomen, langs de donkere Grietenijdijk. Zo komt ook de maand juni ten einde en start op de laatste dag van de maand het skûtsjesilen in Grouw.

De maand juli begon en het zou een memorabele maand worden. De eerste dag van juli was het schitterend weer en het Lemster strand beleefde een top dag met het bezoek van maar liefst 14.000 badgasten. Wij hadden andere zaken aan ons hoofd, nl. de voorbereiding van ons eerste optreden met “Bantam Cock” in de “Lemsoos”. Het werd een leuke en gezellige avond, onder andere de nummers van David Bowie – “Jean Jeanny”, Deep Purple- “Smoke on the water” en “Child in Time” en Uriah Heep – “Lady in black”, vielen in goede aarde en we werden dan ook uitgenodigd om de week erop nogmaals te komen optreden.

Ik werkte de hele eerste week van juli nog bij Burger in de bollen en zou dat ook nog gedeeltelijk de Lemsterweek gaan doen om maar genoeg geld te kunnen hebben voor Lemsterweek en de daarop volgende vakantie naar Terschelling. Waar ook bezoek aan eventueel: Livin Blues, Earth and Fire en de Golden Earring op de planning stonden om te bezoeken, liep het allemaal anders. Op de zaterdagmiddag gingen we met gitaar en tamboerijn naar het strand, de binken uithangen en ’s avonds naar “Napoleon”. En daar ontstond zo maar een vakantie liefde. Ina was er met drie vriendinnen en voor ik het wist was ik met haar aan het dansen, wat ik anders nooit deed, en bracht haar naar de camping van Heeres watersport centrum, waar zij met een tent stonden. Nou ja ik zat bij haar achter op de brommer en moest later met Bert Meester en Frank Frankema terug lopen. De volgende dag gingen we weer naar de camping en de gitaren gingen mee. Hele middag gezeten, gezongen, gedronken, gegeten en gezoend. De meisjes uitgenodigd om ’s avonds te komen kijken bij ons optreden in de Lemsoos. Het begon echter een beetje verkeerd, we moest Jan Vink zoeken, hij durfde niet nadat het vorige week toch goed was gegaan. Ik heb hem ten slotte uit “Walhalla” gehaald, een soort clubhuis in de Dubbelstraat.

Zo konden we dan alsnog beginnen. Het werd een geweldig spektakel ondanks de beperkte hoeveelheid nummers, het publiek was ook dit keer enthousiast. We speelden weer dezelfde nummers als de vorige week, maar ook: “Hello Hurray” van Alice Cooper, “Goodbye to Jane” van Slade, “Substitute” en “Pinball Wizard” van The Who, “HiHiHi” van Wings, “House of the rising sun” van The Animals en ook nog twee eigen nummers die er volgens het publiek wel mee door konden. “Jungle” en “Alcoholic traps”. Beide nummers van Bert Meester en mij. Na afloop de spullen bij Jan Coehoorn thuis opgeslagen en besloten om van de gage maar een krat bier te kopen. Dit hebben we bij Evert Wind thuis opgedronken, Ina en Gina gingen ook mee. Nog even nagepraat over het succes, tot het  krat leeg was en daarna nog naar de camping om Ina weg te brengen.

En zo begon de Lemsterweek, waarin ik toch bij de boer bleef werken. Dat was dus vroeg op en dan ’s avonds op stap met Ina. Wat praten, drinken en dansen in Napoleon en daarna nog afscheid nemen op de camping. Had het geluk dat Bert Meester met haar vriendin Gina was, zodat ik niet alleen hoefde terug te lopen of te fietsen. Halverwege de week sloeg het weer om en op de woensdag en donderdag ging ik met Jan Coehoorn mee om op hun kotter naar het skûtsjesilen te kijken. Op de vrijdag moest ik wel even naar de boer om mijn geld op te halen, want de week erop zouden we op vakantie. Danste deze laatste avond met Ina het laatste nummer van de avond, “Late again” van Steelers Wheel. En dat werd het ook. Rond een uur of vier zijn Bert Meester en ik nog een eindje op weg naar huis gebracht, het afscheid viel zwaar en ondanks dat, zijn we zonder adressen te noteren vertrokken. Nog geen zes uur later zitten vier heren: Jacob Visser, Bert Meester, Jan Coehoorn en ik op zwaar beladen fietsen richting Harlingen. Rustig aan, mooi weer en al snel in de blote bast op de fiets en zingen. In Workum eerste stop, pils en patat.

Goed geluimd ging het verder en Makkum was de volgende halte. Onderweg niet zo hard kunnen fietsen vanwege het vele lachen. In Makkum eerst maar weer een alcoholische versnapering, fietsen maakt dorstig en bidons hadden we niet. Het evenwicht gevoel zakte beneden een aanvaardbaar peil en bij het opstappen kon ik de zwaar bepakte fiets dan ook niet meer houden. Weer snel onderweg, er was nog wel een boot te halen in Harlingen. De wind wakkerde wat aan en wat is er mooier dan vier aangeschoten personen op zwaar bepakte fietsen tegen de wind in te zien ploeteren. Het lukte allemaal niet zo best meer. We kwamen natuurlijk mooi te laat in Harlingen, waar we de boot nog net de pieren uit zagen varen. In Harlingen de fietsen gestald en het missen van de boot weggedronken. Na het sluiten van de kroeg op de haven in een open container een slaapplaats gevonden. Geen oog dicht gedaan van de kou, de stank en de bangigheid.

’s Morgens gingen we met de eerste boot naar de overkant. Terschelling en de beruchte jeugd camping “de Appelhof” was de bestemming. Aan boord werd ontbeten. Onze bagage werd met een busje naar de camping gebracht, dat was een hele verlichting en wij op de fiets. Dit ging heuveltje op en heuveltje af en werd natuurlijk al snel de tour de Terschelling. We stonden op een mooi plekje tussen de meisjes dus dat was goed. ’s Avonds naar restaurant “De rustende jager”, daar gegeten en gezellig gezeten en het werd weer laat.

Nog niet opgestaan, werd er alweer aan bier gedacht. Dus twee man op weg om bier te halen. Na het ontbijt werd de eerste al weer gedopt. De doppen werden voorzien van een gat in de midden en aan een stuk touw geregen. Het weer knapte op en er werd gevoetbald. Dit verveelde al gauw en de groep viel uiteen. Bert Meester en Jacob Visser vertrokken naar West Terschelling, om een oude vlam van Jacob Visser op te zoeken. Jan Coehoorn en ik gingen met vier meisjes die tegenover ons stonden naar Midsland. Elk één voor en achter op de fiets. We gingen naar de grote bardancing “Wieb”. We verloren de meisjes al snel uit het oog en bleven de hele avond verder met z’n beiden.

De hoeveelheid alcohol die werd genuttigd was abnormaal. ’s Morgens werd er nog wel ontbeten maar tussen de middag was het patat en frikandellen. Overdag waren we meestal op de camping, luisterend naar muziek of zelf muziek makend en kijkend naar de al door drugs benevelde gasten die langs waggelden.  ’s Avonds gingen we vaak eten in “De rustende jager”. We kregen kennis aan een jong stel uit Tilburg. Wat al snel grote vrienden van ons werden. We leerden schaken en “zeeslagje” van Gus en Joyce. Over en weer werden sterke verhalen verteld en ’s avond zaten we in “Wiep”. De terug weg was meestal gezellig met grote groepen, die slingerend en zingend op weg naar de camping waren. Op een avond gingen we na het bar bezoek, ook kijken in de “kantine” van de camping. Of te wel de boerderij op “de Appelhof”. Als je daar binnen stapte sloeg je bijna achterover van de marihuana lucht. Wij bleven er vrij “nuchter” onder. Er werd daar gedamd of geschaakt met een leuk stuk muziek uit de boxen en je kon er soep en nog een broodje eten. En dat laatste daar ging het ons om.

Elke dag was het weer feest. Totdat het op een nacht zodanig regende, dat het water zelfs in onze voortent stond. En daar ik in de voortent sliep, al mijn kleren kletsnat. De volgende morgen was het een vreemd gezicht op de camping, overal waren er lijnen gespannen om kleren en slaapzakken te drogen. Gus en Joyce hadden een goede tent en nergens last van. Daar kregen we wat te eten en een droge trui om te dragen. De hele dag was het een drukte van belang en gelukkig bleef het droog. ’s Avond bleek dat Bert Meester ziek was en in de tent bleef. Dat was mijn geluk, want toen had ik ineens een droge spijkerbroek, de ziekte van Bert Meester zou overigens nog een staartje krijgen.

Terwijl Jan Coehoorn, Jacob Visser en ik doorgingen met vakantie vieren en om de beurt Bert Meester verzorgen, knapte hij echter maar niet op en op aandrang van twee dames ging Jan Coehoorn met Bert Meester naar de dokter. Terwijl ik met Bert Meester zijn ouders belde om te melden dat hij waarschijnlijk voorhoofdsholte ontsteking had, kwamen de beide heren terug en Jan Coehoorn had een oranje teiltje onder zijn arm, zodat we ook wel moesten lachen. Jan Coehoorn vertelde echter dat Bert Meester alcohol vergiftiging had en hij zelf er tegen aan zat. We kwamen niet meer bij. Ik durfde Bert Meester zijn ouders niet opnieuw te bellen om te zeggen wat hij nu wel had.

Onder onze goedkeurende blikken werd de verzorging van Bert Meester over genomen door twee dames. Na enkele dagen was Bert Meester weer goed genoeg om op te staan en gingen we met z’n vieren, plus twee jongens uit Zwaagwesteinde en Gus en Joyce naar het strand om te zonnen en zwemmen. Zand forten bouwend en beschermend tegen de aanstormende zee, ging de middag zo om. Op de terug weg besloten we om al het zand en zout nog even te gaan afspoelen in “De rustende jager”. Dat liep wat uit de hand. We kwamen dan ook aardig aangeschoten weer op de camping terug. Snel een tukje en weer op stap.

Bert bleef bij zijn verzorgsters en in “Wiep” had Jacob Visser er grote aardigheid in om anderen bij het binnenkomen te laten struikelen. Zijn lengte werkte wel in zijn voordeel om daarna de boel weer te sussen. Jan Coehoorn die wat kleiner was, trof het minder, zeker toen hij de baas van “Wiep” liet struikelen. Het liep bijna uit op een knokpartij, we werden eruit gezet met de mededeling dat we er niet weer in kwamen. Dat was niet zo erg, want twee dagen later zouden we toch naar huis. Het einde kwam in zicht en zo ook de bodem van onze portemonnee. Jacob Visser sliep bij de twee Zwaagwesteinders, Bert Meester was intussen bij één van de verpleegsters ingetrokken, dus die zagen we niet veel meer.

De laatste avond hadden we met Gus en Joyce afgesproken om nog 1x met elkaar op stap te gaan. Zij hadden ook nog twee kennissen bij hun zodat we met z’n zevenen op stap gingen. Bert Meester, bleef bij zijn verpleegster. We gingen eerst naar “De Kopermolen”, koffie met gebak. Daarna voor een afzakkertje naar “De Rustende Jager”. Plaatsje gezocht en gaan zitten. Er verscheen een wat oudere man met een accordeon. Naarmate het gebruik van bier steeg, werd de babbel groter en deden we verzoek nummers bij de accordeonist, zodat het repertoire werd aangepast en na een tijdje zong en deinde een ieder mee op de muziek van de oude heer. Het werd steeds mooier, uitlopend in een  polonaise, over tafels en stoelen, het was net kleintje carnaval.

Zo bereikten we sluitingstijd na een zeer geslaagde avond. Op de terug weg werd er besloten om toch ook nog maar even in de “boerderij” te kijken. Binnen kwamen we enkele bekenden tegen en raakten aan de hashpijp. Na nog een kom soep, zijn we weer naar buiten gegaan, daar hebben we in een jolige bui, van verscheidene brommers de benzine slangetjes door gesneden. In een droge sloot lagen we te wachten op het resultaat, nu dat was verbluffend, ze scheurden weg maar zo’n honderd meter verder was het puf puf en stonden ze stil. Wat hebben we liggen lachen in die droge sloot. Alcohol doet vreemde dingen met de mens.

Bert Meester zou nog enkele dagen blijven om de schade nog wat in te halen. ’s Morgens afscheid genomen van Gus en Joyce en toen met z’n drieën naar West Terschelling. Het was ontzettend druk op de boot en het weer werd slechter en een ieder wilde binnen zitten. In Harlingen aangekomen was het geluk dat onze fietsen vooraan stonden zodat we als eersten van de boot konden. Er werd besloten om Jan Coehoorn zijn vader te vragen om ons met de auto te komen ophalen. Dat lukte. ’s Avonds thuis even kort over de geslaagde vakantie verhaald en op bed.

Het Lemster skûtsje met schipper Sytze Hobma was dit jaar zevende geworden in de eindstand. De Lemster week was afgesloten met ringrijden voor sjezen op de Kortestreek en ’s avonds natuurlijk het afsluitende vuurwerk. In de Lemsterraad zal een groot recreatieproject aan de orde komen. Het zogenaamde “Friesland Park”. Het plan heeft een oppervlakte van 35 hectare, en is gelegen tussen de Zijlroede, het Stroomkanaal, de Brekkenweg en de Rondweg. Vijf hectare zal worden ingericht als jachthaven met plaats voor vierhonderd boten. Er is in het plan, plaats voor ongeveer 370 woningen, waarvan er 125 bestemd zijn voor permanente bewoning. Maar eerst moeten Provinciale en gemeentelijke overheid de plannen nog akkoord verklaren.

Zo begint augustus, Jan Coehoorn loopt stage voor school en Bert Meester is aan het werk bij Bijlholt. Ik hoefde pas de zestiende weer naar school en Jacob Visser had nog geen werk, zo sleten we onze dagen met het doen van spelletjes en wat door de Lemmer fietsen. Zaterdags deed ik mijn PTT route en ’s middag oefenden we bij Jan Coehoorn thuis met de band. Ondanks het succes van de eerste optredens, heeft Jan Vink toch de groep verlaten en kan het zoeken naar een nieuwe zanger zijn aanvang nemen. Op een avond werd ik bij ons bezoek aan Napoleon verrast dat binnen Ina en haar vriendin Aalken zaten te wachten. Ze waren met haar broer mee, die een bootje wilde kopen in Lemmer. Lang zitten praten over onze Terschelling vakantie. Afscheid genomen bij het “zwarte kousen” kerkje waar de auto geparkeerd stond. Ditmaal wel adressen uitgewisseld en beloofd te schrijven. Was wel blij met deze hernieuwde kennismaking.

Wij zijn waarschijnlijk één van de laatste bands die in de “Lemsoos” hebben opgetreden, want er is besloten dat bij het betrekken van het nieuwe onderpand, de oude tabaksfabriek aan de Langestreek, er geen beatbands mogen optreden, met het oog op een teveel aan kabaal. Tevens wil de gemeente 5500 gulden geven voor de inrichting van de nieuwe Lemsoos. De gemeente zorgt voor een gemeente timmerman en zorgt tevens voor de aanpassing van elektriciteit en gasinstallatie. Het huidige bestuur vindt het geen ramp dat de oude soos, het voormalige heren- en armenhuis en verenigingsgebouw in het Achterom zal worden afgebroken. Het belangrijkste is immers een nieuw onderkomen.

Het “Lemsoos bestuur” met staand vlnr: Theo de Haan, Anton Bijlholt, Gerja de Vries en Hans de Boer en daarvoor vlnr: Jelle van der Berg, Jet Bethlehem en Wietze de Haan

We besluiten om eens een bezoek te brengen aan bar “De Vrolijkheid” te Vierhuis. Immers het toeristen seizoen is afgelopen en Lemmer valt terug in dezelfde gezichten aan de bar. Dus op naar Vierhuis. We waren er al heel vroeg en dus maar aan het bier. Evert Wind dronk wat te snel. Danste met iedereen en alles wat bewoog. Zag het niet zo helder meer en maakte een nekslag die hem naast dat hij languit op de dansvloer belandde, ook diverse sneeën in de hand op leverde. Er waren meisjes zat, maar dan zullen we toch de consumptie van de alcohol wat moeten minderen. Tegen sluitingstijd terug. Ik bij Jan Coehoorn achterop de Zundapp en Evert Wind nu bij Bert Meester achterop, want het leek ons niet verstandig dat Evert Wind zelf reed. We kwamen niet erg ver, want toen lagen Jan Coehoorn en ik ook al op het wegdek. We bleven eerst liggen van het lachen, terwijl Jacob Visser het verkeer langs ons leidde. Deed wat pijn maar na controle, niks kapot. Daarna ben ik bij Jacob Visser achterop op de mobilette gegaan.

Bij Bonnema in Echtenerbrug nog gestopt voor een hartige hap. Daar merkte ik voor het eerst dat mijn hele heup open lag ondanks dat de kleren nog heel waren. Snel door naar Lemmer. Naar Evert Wind zijn huis. De mannen zouden mij wel even verbinden. Evert Wind zocht boven om verband en het was maar goed dat Bert Meester meeging. Nu kwamen ze tenminste weer heelhuids beneden. Evert Wind ging koffie zetten en Bert Meester mij verbinden. De pijn werd naarmate ik nuchterder werd wel steeds erger. Ondertussen goot Evert Wind op het aanrecht meer koffie naast dan in de kopjes. Dolle pret. Ik "liep" later alleen naar huis en was blij dat ik thuis was. Slecht geslapen en gevraagd of de jongens bij mij langs kwamen, mem heeft me opnieuw verbonden. Ze druppelden 1 voor 1 binnen en toen kwamen de sterke verhalen. Andermaal gieren en brullen dus. Alleen al de manier waarop een ieder uit zijn ogen keek.

In plan West, zijn de woningen in de Houtrib gereed gekomen en op drie na ook allemaal reeds bewoond, ook mijn broers Jelle en Sake hebben er een woning gehuurd. Nu dit plan klaar is kan men verder met een andere fase in dit plan en wel aan de Steile bank. En er wordt gedacht aan een nieuwe invulling van de Parkstraat. Vooral door de krachtige personeelsuitbreiding bij de industrie in Lemmer, is er behoefte aan nieuwe woningen.

Ja, en dan wordt het 16 augustus en is het gedaan met het luie leventje. De school begon weer en ik zou van de partij zijn. Bij het ophalen van het lesrooster en de boeken, bleek al dat ik in een bijzondere klas terecht zou komen. Men had in hun wijsheid besloten om bijna alle zittenblijvers van het vorige jaar in dezelfde klas te plaatsen. Of dat nu zo’n verstandige keuze was van de schoolleiding zou nog moeten blijken. Het was op zich wel leuk, omdat je zeker in de werkplaats al vele dingen had gedaan, mocht ik de leerkrachten helpen. Zo heb ik nog meegeholpen aan het bouwen van een elektronisch orgel voor de Duitse leerkracht de heer Kransen. In het begin gelukkig nog geen proefwerken. Al verwaarloosde ik al vrij vlot mijn huiswerk, ik had het allemaal toch al een keer gehad? Van de gemeente kreeg ik een brief dat ik niet hoefde te verschijnen op de militaire keuringsdienst, vrijstelling wegens broederdienst.

In Stockholm vindt een gijzeling in een bankgebouw plaats die maar liefst 6 dagen duurt en waarnaar later bij andere gijzelingen vaak wordt verwezen als het “Stockholm syndroom” als gijzelaars zich met hun gijzelnemers identificeren en zelfs sympathie voor hen krijgen.

Op de zaterdagmiddag wordt er voorlopig even niet meer geoefend en om toch de tijd te verdrijven gingen we op het trainingsveld van de v.v. Lemmer een balletje trappen. Er werden heel wat beroemde wedstrijden nagespeeld, vooral de specifieke momenten daaruit. Zelfs de blessures en die waren soms nog echt ook. Tussendoor dronken we altijd even één of twee flesjes bier in de kantine van de v.v. Lemmer. Op één van deze middagen, hoorde ik ineens mijn naam roepen; Cor ….? Cor ….? Ik had het niet direct door, ik had meer oog voor de bal en wat ik er mee zou gaan doen. De jongens zeiden er staat iemand op de Zeedijk naar je te roepen. Nu had ik uit ijdel- en veiligheid mijn bril niet op, dus zag niet wie het was. Ik er naar toe en wie stond daar ….. Ina. Een dagje toeren met de familie. Ze waren zelfs bij mij thuis langs geweest en mijn moeder had ze naar het voetbalveld verwezen. Leuk natuurlijk, even staan praten en tûten en daar ging ze weer. Op het trainingsveld was het nu wel gedaan met de rust, geregeld klonk er nu Cor ….? Cor ….?, de heren hadden weer grote pret.

Bert Meester geeft aan dat hij Bantam Cock wil verlaten, toch oefenen Roelof de Haan, Jan Coehoorn en ik door en op een zondag middag besluiten we buiten in de tuin achter Jan Coehoorn hun woning in de Schans, een openlucht, jamsessie te doen. Het publiek klom zelfs op de wankele tuinmuur om es even te kijken wat er gaande was. Ach, er zaten soms leuke stukjes gepingel tussen. En dat sterkte ons om toch op zoek te gaan naar een nieuwe zanger.

In Lemmer komt het bericht dat de oude trouwe reddingsboot “De Hilda” uit de dienst gaat en zal worden vervangen door een nieuwer en beter uitgeruste reddingsboot, waarvan de naam reeds bekend is. De “Jansje Baart”. Bij de Lemster rederij van Jelle Toering wordt de vloot uitgebreid met een nieuwe Noordzee kotter de “Soli Deo Gloria” en deze zal gaan varen onder de naam LE 68, als thuishaven zal ook dit schip Harlingen krijgen.

De voetbal competitie begint weer en ditmaal ben ik benoemd tot aanvoerder van de Lemmer 1A junioren. We wonnen thuis met 3-1 van Stanfries uit Appelscha en verloren uit met 3-0 bij Olyphia uit Noordwolde. We werden dit jaar al vroeg uitgeschakeld in de beker, door Renado uit Sint Nicolaasga en dat kwam hard aan. Ik schreef brieven met Ina en we spraken af dat ik in de herfst vakantie bij haar op bezoek zou gaan. Op school ging het minder voortvarend. Al hoewel ik tot klassenhoofd was benoemd en de sfeer in de klas geweldig was te noemen, ging het met leren gelijk al weer mis. De onvoldoendes regen zich alweer aaneen.

We veranderden van vaste stek “Napoleon” naar de nieuwe en sjiekere bardancing “De Viking” op de Schulpen. Deze was wel duurder dan “Napoleon”, maar er was geen Jelle van Zurk die nu het minder druk werd, ook meer tijd had om te klagen tegenover zijn vaste klanten. Ook werd er in de gemeenteraad besloten dat de bars niet langer open mochten dan tot 1 uur ’s nachts. Men vond dat laat genoeg. Dat hier mee nog wel eens de hand gelicht zou worden door plotseling tot personeelslid te worden gebombardeerd en zo langer in het pand te mogen verblijven, gebeurde overal. Het einde van de maand september nadert en daarmee ook mijn vaste oppas week in Joure, tijdens de Jousterweek. Waarbij ik ondanks een jaar lang driftig oefenen het tempo toch regelmatig niet bij kon houden bij het drinken.

Ook in oktober blijkt het op school maar niet te willen lukken en dat dan voornamelijk in de theorie sectie. Dit ondanks dat ik er in de avonduren naar mijn idee voldoende tijd in steek. De animo voor school neemt af. In de weekends zitten we in “de Viking” en raken daar al snel ingeburgerd. Maar of dat goed is?? Evert Wind viel af als vriend bij het uitgaan, ook Jacob Visser raakte helaas uit het zicht. Hij kreeg een baan in de verzorging in Delfzijl, dat was nog tot daar aan toe, maar hij werd ook nog verliefd op een oude schoolvriendin en die hield hem ook in de weekenden in Groningen.

Ik krijg het definitieve af bericht voor de militaire dienst en moet nu gaan afwachten hoe het met de BB (Bescherming Bevolking) zal gaan. De bieten campagne begint weer en is het dus weer uitkijken als je met de fiets de polder in moet. Met voetbal gaat het goed, we winnen thuis met 3-0 van Irnsum en met 8-0 van Surhuisterveen.

Deze maand was de herfstvakantie en ging ik op bezoek bij Ina en haar familie In Rijssen. Trein en bus brachten me er heen. Het was koud en guur weer maar gelukkig had ik mijn Afghaanse jas om me warm te houden. In Rijssen eerst naar de dokterspraktijk waar Ina werkte. Daarna op haar brommer naar haar huis, door de mooie villa wijken van Rijssen. We kwamen ten slotte toch gewoon in een arbeidersbuurt terecht, gelukkig maar. Ik werd daar aller hartelijkst ontvangen. Hoewel ik van het taaltje dat ze onderling babbelden, weinig verstond. Na het eten wat uitgebreider kennis gemaakt. Had me verheugd op een mooie tv avond, met mooi slot met Ina, maar het zou anders lopen. Haar ouders hadden tot mijn grote schrik geen TV. Gelukkig werd er door de broer van Ina voor een perfecte oplossing gezorgd, die ging met zijn vrouw op stap en wij konden daar mooi oppassen. Die had wel TV, hoewel de antenne op zolder lag, zodat niet iedereen het kon zien. Dacht de avond met haar alleen te kunnen door brengen, maar Ina had vriendinnen van haar uitgenodigd. Nou ja er was bier en veel te verhalen. De avond was zomaar om. De volgende dag verliep helaas niet als gewenst. Het regende dus we konden er niet uit. Na het avond eten bracht Ina mij naar de bus. Nog even staan praten en zoenen en toen met de bus de donkere nacht in. De vakantie liefde op afstand duurde niet lang, ondanks een nog korte brief wisseling was het begin november voorbij met deze vakantie liefde. Het was mooi geweest.

In Lemmer gaat het leven gewoon verder. Klaas Visser heeft een sportwinkel op de Schulpen, de NBM zit op de Willemskade en Hak heeft op de bovenverdieping van het koopcentrum een ruimte gevuld met slaapkamer ameublement. En “Volksbelang” bouwt verder in plan West, waar begonnen is met de bouw van een 80-tal vrij goedkope woningen. Belangrijker voor de werkgelegenheid in Lemmer is echter de bouw van het nieuwe visverwerkingsbedrijf van de Gebroeders Sterk op het industrie terrein Buitengaats. Waarschijnlijk zal het onderkomen al in december in gebruik genomen kunnen worden.

Nadat Jacob Visser was weggevallen uit de “vier musketiers” bleven Jan Coehoorn, Bert Meester en ik nog veel samen optrekken. Bert Meester bleef bij de band, doch Roelof de Haan besloot zijn heil ergens anders te zoeken. We concentreerden ons nu meer op het componeren van eigen nummers en was er sprake van dat Follie Gort misschien de groep zou versterken als zanger/organist.

Een nijpend tekort aan benzine doet de regering aan de automobilisten verzoeken om niet harder dan 100 km per uur te rijden. De Friezen houden zich in tegenstelling tot het Westen van het land goed aan het verzoek. De postkantoren zullen langer open zijn voor de uitreiking van de benzinebonnen. En dan volgt er op 4 november een autoloze zondag. Wandelaars en fietsers nemen de wegen in beslag en zorgen soms voor gevaarlijke situaties, doordat er ook automobilisten met vergunning op de weg zijn. Het muziekkorps “Excelsior” kan nu niet meer op de voor hen vaste zondagmorgen repeteren, wat ze al zo’n twintig jaar lang doen. De opkomst op de doordeweekse avond is geen succes.

De laatste maand van het jaar nadert en dat betekent, weer een jaartje ouder. Dit jaar viel mijn verjaardag op een zaterdag en werd ook gelijk maar even op deze avond afgerekend met Sinterklaas. Het was een gezellige boel. Het bier smaakte weer best en op mijn broer Frans en zijn vrouw Tiny na, was de gehele familie aanwezig. Het ging nu snel richting vakantie en dat was goed. Jacob Visser kwam nu ook elk weekend weer in Lemmer, zodat er weer mooie feesten konden worden gebouwd. Op 1 van deze zaterdagen waren mijn ouders uit logeren. Er werd drank ingeslagen en het kon los. Het ene flesje bier na het andere werd geleegd. Jan Coehoorn en Jacob Visser dronken Jenever. Het was al tegen enen toen Jan Coehoorn en Jacob Visser alsnog besloten om maar thuis te gaan slapen. Geen goed plan achteraf. Jan Coehoorn had hem behoorlijk zitten en liep de trap op in plaats van naar buiten. Toen hij eindelijk naar buiten ging, liep hij dwars door de ligusterhaag met de buren en daar werd een iets hoger liggende steen hem fataal en ging hij languit. Wij lagen dubbel, ook niet al te helder meer zijnde. Jacob Visser heeft hem thuis gebracht. De volgende dag gingen we naar Jan Coehoorn zijn huis om te informeren hoe het met hem was, nu niet best. Hij was niet om aan te zien. Hij had een stuk van zijn kin af en had allemaal rode en blauwe plekken op zijn gezicht. Hij was thuis nog met zijn gezicht op een ijzeren krat gevallen. Waardoor zijn broer Lubbert dacht dat hij gevochten had. Jan Coehoorn was deze middag dus niet aanspreekbaar en zijn moeder ook totaal niet. Hier waren de laatste woorden nog niet over gesproken.

Maar een week later was het alweer raak. Na de nodige alcoholische drankjes te hebben genuttigd in “de Viking” gingen we daar naar buiten onder het mom van “steek me maar dood, want betalen doen we niet” haha, we deden het wel natuurlijk maar we hadden er een extra plezierige avond door. Er werd ons nog wel verweten dat we streepjes van de kaarten haalden, nu dat was ook zo natuurlijk, maar dat ga je niet toegeven toch? Op deze manier kreeg ik ruzie met de portier, Steven Visser. Het werd een stevige scheldpartij bij de deur, maar geen handgemeen. Enfin, ik mocht er niet meer in.

Zo kwam de kerstvakantie, waarin er ook weer een rapport verscheen. Dat zag er nu al niet florissant uit. Ik kon deze vakantie werken bij de PTT en kon daardoor mooi wat extra’s verdienen. En als klapstuk kwam er een uitnodiging van het “Lemsoos bestuur” om met hen het kerstdiner te gebruiken als “Bantam Cock” en daarna nog een optreden te verzorgen. Het was ondanks alles toch vrijwel dezelfde bezetting als de eerste keer. Jan Vink werd vervangen door Follie Gort en ook Evert Wind was er niet meer bij. Voor ons was deze avond vrij bevredigend, omdat we veel eigen werk speelden. Het publiek was hier minder tevreden over, hoewel sommigen het misschien wel meer hebben gewaardeerd dan het naspelen van bekende stukken. Na dit optreden werd er echter wel besloten om niet eerder weer op te treden dan dat er een gehele avond met eigen nummers kon worden gevuld. Zo werd het oudjaarsavond en er werd afgesproken om met z’n vieren de avond bij Jacob Visser door te brengen. Maar ik mocht niet van mijn ouders. Dat was een domper. Maar ja ik luisterde nog wel naar mijn ouders. Maar dus wel de hele avond thuis met een lang gezicht gezeten en na 12 uur op een draf naar de Polderdijk.